Als schrijver ben je god. En al weigeren mijn personages in mij te geloven, ik kan ze wel flink laten lijden. En dat doe ik dan ook, want een personage dat gelukkig dreigt te worden is enkel interessant als de bodem onder hem weggeslagen wordt. Wees een sadist, een almachtige sadist, een sadistische god. Eén van de kortste definities van een verhaal is: Iemand wil iets en er gebeurt iets anders. Dat ‘iets anders’, het conflict, de basis van ieder goed verhaal, de motor, het lijden, de katalysator voor de vertelling, dat bepaalt de schrijver. God. En dat ‘iets anders’ is nooit iets goeds. ‘En ze leefden nog lang en gelukkig’ is geen goed uitgangspunt voor een verhaal. Geluk is statisch, ellende is dramatisch. Wees een sadist. //Lees verder // | Be a sadist. |
0 Comments
In een interview dat Hemingway in 1958 aan George Plimpton gaf, vertelt de schrijver hoe hij zo kort mogelijk na zonsopkomst begint te schrijven, staand in zijn geel betegelde slaapkamer, waar hij op een goede dag zo zeven nummer 2-potloden verslijt, om tegen het middaguur op te houden en een halve mijl te gaan zwemmen. //Lees verder // |
Liesbeth Mende"Mende doet mij denken aan de jonge Campert"
|