| Door: Jibbe Willems Inspiratie betekent letterlijk inademing of inblazing. En bij goddelijke inspiratie hijgt de Here Here met zijn zure melkadem in je nek om zo ideeën los te woelen. En al noem ik mezelf in de biografietjes, die ik zo nu en dan moet verstrekken ter werving en promotie, een atheïst die op zoek is naar verlossing: ik geloof werkelijk niet in een reële god. // Lees verder // |  |
|
Wél geloof ik in een mythische god, een metafysische god, een metaforische god. Ik geloof in de god van de verhalen. En god mag langs komen in mijn teksten, maar alleen met zijn broek op de enkels, terwijl hij zit te schijten of zich tot bloedens toe staat af te rukken. Een god, kortom, die in zichzelf contrast is.
| En samen met god hangt de duivel, de schaduw die ons altijd vergezelt. De duivel ook die in de details zit. De details die de verhalen haakjes geven, spannend maken. De details die specifiek zijn: want het specifieke is altijd interessanter dan het algemene. De duivel als achterkant van onze schaamte, de lachspiegel van onze ziel en daarmee ons diepste zelf. En onze ziel, kwetsbaar voor zowel de goden als de duivels, die in ons zelf, die in ons allen huizen, zucht naar de verlossing. |  |
De verlossing waarnaar wij, mensen, altijd zoeken. Om de leegte op te heffen die wij vergeefs trachten te vullen. Of het nu met liefde of met televisies is, met seks of hamburgers of nageslacht. De leegte die wij moeten vullen, de leegte waarvan wij ons willen verlossen.
Hoe seculier de maatschappij ook wordt, in het theater mogen goden en duivels zich verbergen. Of zij nu Zeus zijn of Apollo, JHWH of de satan, het toneel biedt ze asiel waarin ze nog betekenis mogen dragen. Ik hou althans van hun aanwezigheid in mijn stukken. En wanneer ze er niet zijn hou ik van de mens die naar verlossing zoekt.
Hoe seculier de maatschappij ook wordt, in het theater mogen goden en duivels zich verbergen. Of zij nu Zeus zijn of Apollo, JHWH of de satan, het toneel biedt ze asiel waarin ze nog betekenis mogen dragen. Ik hou althans van hun aanwezigheid in mijn stukken. En wanneer ze er niet zijn hou ik van de mens die naar verlossing zoekt.
Antigone, waarin de titelheldin tegen Hemon verzucht:
Er zijn allang geen goden meer, Hemon, ze zijn gevlucht. Er zijn alleen nog lege plekken, de lucht is leeg, er dreigt alleen nog regen.
(volgend seizoen hernomen door Pose Plastique in België)
Er zijn allang geen goden meer, Hemon, ze zijn gevlucht. Er zijn alleen nog lege plekken, de lucht is leeg, er dreigt alleen nog regen.
(volgend seizoen hernomen door Pose Plastique in België)
 | Apocalypso, waarin Jesse solliciteert naar de functie van Verlosser en van een gekruisigde man te horen krijgt: Het gaat hier om een sleutelfunctie binnen het bedrijf. Je houdt je bezig met de key-issues binnen de Human Resources. Wat niet betekent dat er geen keiharde doelstellingen zijn, en die targets zijn tijdsgerealiseerd. De tijd dringt, dat kan ik je wel vertellen. Zeker met die moordende concurrentie uit het oosten. (Apocalypso is te verkrijgen bij Theaterboek. Het is ook een stuk dat regelmatig door studentenverenigingen wordt gespeeld. Vorig jaar bijvoorbeeld in Groningen en begin april waagt Studenten Toneelvereniging Amsterdam een poging.) |
Eindland, waarin wordt geciteerd uit het Derde Testament:
In het Beginsel was er Felschijn en Blaker. De Werreld stond in Vlamsel en de Zwerkvlam zengde zonder Gna. Het Boomsel liet zijn Bladsel af en nergens in het Laagland was er Lommerkoel om Schut te bieden. Al wat Asem had verstak zich en verging tot Asse. En al wie Asse werd woei op als Wolksel en zwartselde het Zwerk. Geen Schijnsel, fel of frel, lag meer op het Laagland. Duizend Dagen was het enkel Nacht, de Nacht die wij ons weten als het Schrikkeluur. De Spanne die geen Tijd droeg en waarvan wij Werpsels zijn. Werpsel dat het Land beloopt. Werpsel dat nu Meester is van al wat asemt.
(Eindland is te verkrijgen bij Wintertuin)
In het Beginsel was er Felschijn en Blaker. De Werreld stond in Vlamsel en de Zwerkvlam zengde zonder Gna. Het Boomsel liet zijn Bladsel af en nergens in het Laagland was er Lommerkoel om Schut te bieden. Al wat Asem had verstak zich en verging tot Asse. En al wie Asse werd woei op als Wolksel en zwartselde het Zwerk. Geen Schijnsel, fel of frel, lag meer op het Laagland. Duizend Dagen was het enkel Nacht, de Nacht die wij ons weten als het Schrikkeluur. De Spanne die geen Tijd droeg en waarvan wij Werpsels zijn. Werpsel dat het Land beloopt. Werpsel dat nu Meester is van al wat asemt.
(Eindland is te verkrijgen bij Wintertuin)
| MAC, waarin Ronald McDonald zich als de Verlosser openbaart: Hij zegt, ze hebben me verkeerd begrepen. Ik heb ze mijn lichaam gegeven, en zij stoppen het tussen een broodje en leggen er een schijfje augurk op. Ik heb ze mijn bloed gegeven, en zij gooien er ijsklontjes bij en steken er een rietje in. (MAC is verkrijgbaar bij Theaterboek) | En natuurlijk Naar de Hemel Wijzen, waarin een engel zich verraden voelt omdat god de mens geschapen heeft: En vanaf dat moment zijn wij, die eerder uitverkoren waren, vergeten, opgegeven, verlaten door De Vader die Zijn nieuwe speeltjes liever heeft dan ons, ouder dan de tijd en langer nog getrouw aan Hem De Verraderlijke Vader. (Naar de Hemel Wijzen is verkrijgbaar bij De Nieuwe Toneelbibliotheek en zal in de loop van 2014 in de theaters verschijnen) // |
| Jibbe Willems is toneelschrijver en schrijft onder andere voor hetNationale Toneel, Oostpool, De Toneelschuur, Het Syndicaat, Het Huis van Bourgondië, Urban Myth, Generale Oost en de Bonte Hond. Zijn werk is vertaald en opgevoerd in Rusland, Brazilië, Zuid-Afrika, Duitsland, Spanje en België en iedere maand is hij te zien in de satirische theatershow De Orde van de Dag. | |
