Een blog schrijven begint met een goed onderwerp. Een onderwerp waar je minstens 350 woorden mee uit de voeten kunt en waarover je iets persoonlijks te melden hebt. Met sommige onderwerpen begin je voortvarend, maar val je na 150 woorden ineens stil. // Lees verder //
| Mijn laatste blog kreeg ik niet van de grond. Hoe kwam dat? Ik had drie verschillende onderwerpen in mijn hoofd. Eén van de onderwerpen was mijn frustratie over het gebrek aan tijd en energie om tot schrijven te komen. Ik probeerde het op verschillende manieren op papier te zetten, maar het werd hoe dan ook een klaagverhaal. |
|
Ik stapte over naar onderwerp twee. Een paar weken geleden overleed mijn neef. Omdat hij niet verzekerd was, kreeg hij een gemeentelijke uitvaart. Ik ging op zoek naar wat zo'n uitvaart precies in houdt en stuitte op de website van Stichting De Eenzame Uitvaart. Deze stichting zorgt ervoor dat mensen waarbij er helemaal niemand op de uitvaart komt, toch eervol wordt begraven of gecremeerd. Dichters schrijven voor hen een gedicht dat ze voordragen bij het afscheid. Meteen ontstond de wens om dit ook te doen, maar het is vooralsnog voor dichters weggelegd en ik ben geen dichter. Na deze constatering stokte het schrijven en begon ik een nieuw stukje over onderwerp drie.
| Onderwerp drie was Jip en Janneke. Ik lees deze verhalen eindeloos voor aan mijn oppaskind. Als ik het lees droom ik weg en verlang ik naar de kleine, overzichtelijke wereld van die twee kleine kinderen. Verlang ik naar het beschrijven van zo'n wereld? Naar het schrijven van verhalen voor kleuters? Of wil ik gewoon zelf een Jip of Janneke zijn? |
Ik keerde terug naar onderwerp twee en schreef een paar regels over begrafenis-speeches die ik soms in mijn hoofd maak.
Terug naar onderwerp één. Ik combineerde onderwerp één en drie, kwam tot een halve blog, maar nog steeds bleef het een zeurderig verhaal. Terug naar twee. En zo verstreken de uren. Uiteindelijk besloot ik naar bed te gaan. Toen ik mijn bed instapte, dacht ik: Waarom lukte het vanavond niet? Conclusie: Ik heb niet gekozen. Als ik vast zat, nam ik de makkelijke weg. Ik liep weg en keek of het bij een ander onderwerp beter lukte. Gaandeweg heb ik verzuimd een keuze te maken. Daar ga ik morgen iets over schrijven, dacht ik. Over waarom het vanavond niet lukte. Ik knipte het licht uit en trok de dekens over me heen.
Liesbeth //
Liesbeth //
| Liesbeth Mende schrijft toneel en proza en werkt in de thuiszorg. Ze won de Elle literatuurprijs in 2001 en in 2004 verscheen haar debuutroman Afhaalmeisje bij de Arbeiderspers. Haar jeugdroman Blauw (uitgeverij Gottmer) is genomineerd voor de Prijs van de Jonge Jury 2015. |
andere schrijvers over hun schrijfproces
| | |
RSS Feed
