Gisteren ben ik begonnen in het boek Van je familie moet je het hebben van David Sedaris. Sedaris schrijft korte verhalen en is een fenomeen in Amerika. Zijn belangrijkste thema is familie. Alles wat zijn ouders, zussen en broer zeggen en doen, komt letterlijk in zijn verhalen terecht. Het verhaal Zeg mij na gaat over zijn oudste zus. Een citaat:
// Lees verder //
// Lees verder //
“Ze durft mij niks belangrijks te vertellen, want ze weet dat ik er meteen over zal gaan schrijven. In mijn eigen opvatting ben ik een soort vriendelijke voddenman, die dingen maakt van de stukjes en beetjes die ik her en der vind, maar mijn familie is er anders tegenaan gaan kijken.
...
Steeds vaker beginnen ze hun verhalen met: 'Je moet zweren dat je dit nooit door zult vertellen.' Ik beloof het altijd, maar men is het er algemeen over eens dat mijn woord geen cent waard is.”
| Ik vind het wel lef hebben om zo over je familie te schrijven. Als ik dat zou doen, weet ik niet of ik mij nog op verjaardagen zou durven te vertonen. Toch lijkt het me heel lekker om ongegeneerd alles op papier te kwakken wat mijn broer, zussen en zonen doen en laten, aangevuld met mijn eigen ongezouten mening daarover. |
|
Mijn nieuwe jeugdboek gaat voor een groot deel over mijn familie. Een aantal familieleden leeft niet meer, dat maakt het makkelijker om over ze te schrijven. En van de levenden maak ik andere personen. De broer in het boek is niet letterlijk mijn eigen broer, maar een stukje broer, een stukje van een kennis en een stukje verzinsel.
| Er komen wel familieverhalen in voor die ik letterlijk beschrijf. Verhalen van lang geleden die iedereen allang kent. Daar zal niemand een probleem mee hebben. Het is trouwens niet zo dat ik mij tijdens het schrijven steeds afvraag: Kan ik dit schrijven? Kwets ik hier iemand mee? Ik gebruik alles wat ik nodig denk te hebben voor het verhaal. Die vragen zullen wel een rol spelen als ik net als Sedaris letterlijk mijn naasten zou beschrijven. En aan die vragen of liever gezegd aan de antwoorden van die vragen moet je dan dus schijt hebben. |
Toch eens stiekem proberen om zo vrij als Sedaris over mijn familie te schrijven. Kijken wat er uit komt. Hoe zouden mijn zussen daarop reageren? Misschien kunnen ze er hard om lachen. Al vraag ik me af of ze dat ook doen als ik hun mindere kanten beschrijf. En mijn schoonfamilie? Wat als ik daar over schrijf?
Laat ik mij eerst eens storten op het familieleven van David Sedaris. Ik heb pas één verhaal gelezen en heb er nog tientallen te gaan!
Liesbeth //
Laat ik mij eerst eens storten op het familieleven van David Sedaris. Ik heb pas één verhaal gelezen en heb er nog tientallen te gaan!
Liesbeth //
| Liesbeth Mende schrijft toneel en proza en werkt in de thuiszorg. Ze won de Elle literatuurprijs in 2001 en in 2004 verscheen haar debuutroman Afhaalmeisje bij de Arbeiderspers. Haar jeugdroman Blauw (uitgeverij Gottmer) is genomineerd voor de Prijs van de Jonge Jury 2015. |
andere schrijvers over hun schrijfproces
| | |
RSS Feed
