Tekst loslaten // liesbeth mende

De deadline van zestien december heb ik niet gehaald. Ik heb een hoop werk verzet, maar ik wilde het nog niet laten lezen. De stukken tekst zijn nog te onaf, er zijn teveel gaten. Het is nu vooral een lange monoloog van Jelle. Hij komt steeds meer naar voren. Ik krijg meer grip op het hoofdpersonage, maar de wereld om hem heen is nog een beetje vaag. // Lees verder //

---

Wanneer kom je op het punt om iets te laten lezen? Ik moet in elk geval achter de tekst staan. Ik wil het gevoel hebben dat ik er alles aan gedaan heb. Dit is het voor nu. Ik sta hier achter, meer kan ik er op dit moment niet van maken.

Als ik te erg zoekende ben, wil ik het niet laten lezen. Dan staan er veel dingen in de tekst die er niet bij horen. Het klopt niet, omdat ik veel keuzes nog niet gemaakt heb. De zoektocht waar het boek over moet gaan, doe ik het liefst alleen.

Het is altijd spannend om iets voor de eerste keer te laten lezen. Wat ik vooral lastig vind, als ik er zelf bij zit. Iemand leest je tekst, je kijkt naar hem en denkt: Wat lees ik op zijn gezicht? Kijkt ie afkeurend? Moet ie lachen? Ik krijg er altijd een bal van in mijn buik. Het is alsof ze een fragment uit mijn dagboek zitten te lezen en nieuwsgierig mijn oeverloze gezeur over dagelijkse dingen in zich opnemen. Beter is het om er niet bij te zijn. Het lijkt me lastig als je zanger bent en voor het eerst een nieuw lied wil laten horen, dan kun je echt niet ontsnappen.

"Alsof ze een fragment uit mijn dagboek zitten te lezen en nieuwsgierig mijn oeverloze gezeur over dagelijkse dingen in zich opnemen."

Uiteindelijk is het altijd goed om iets te laten lezen. We schrijven tenslotte om gelezen te worden.

Het is nuttig om te weten of je op de goede weg bent of niet. Als je niet goed bezig bent is het doodzonde om maar door te blijven ploeteren om uiteindelijk niet eens uitgegeven te worden. Ik heb een manuscript geschreven waar niets mee gebeurd is. Ik heb er lang aan gewerkt. Ik zat in mijn eigen cocon, was teveel opgeslokt in mijn eigen wereld. De teleurstelling was groot, maar ik heb er veel van geleerd. Ik probeer helder naar mijn eigen tekst te blijven kijken. Ik probeer het steeds te lezen alsof het de tekst van iemand anders is. En het belangrijkste: ik laat het tussendoor aan een tweede partij lezen.

De nieuwe deadline staat op zestien januari. Nog drie weken om te zoeken, keuzes te maken en zinnen neer te zetten.

Liesbeth //

Liesbeth Mende schrijft toneel, proza en werkt bij de thuiszorg. Ze won de Elle literatuurprijs in 2001. In 2004 verscheen haar debuutroman Afhaalmeisje bij de Arbeiderspers. Verder verschenen er een aantal educatieve boeken en het prentenboek Eddie het biebmonster. Recentelijk is haar jeugdroman Blauw (uitgeverij Gottmer) uitgekomen.

Koop liesbeths boek 'blauw'

andere schrijvers over hun schrijfproces