Ik sta op het schoolplein en wacht tot mijn zoon Flint uit school komt.
"Vrijdag is je boekpresentatie, toch?" vraagt een moeder.
"Ja, klopt," antwoord ik.
"En ga je nog iets zeggen?" vraagt ze.
Iets zeggen. Iets zeggen. Ja, ik moet iets zeggen. Ik kan moeilijk als een zwijgend wezen voor al die mensen gaan staan. Een beetje knikken en glimlachen. // Lees verder //
"Vrijdag is je boekpresentatie, toch?" vraagt een moeder.
"Ja, klopt," antwoord ik.
"En ga je nog iets zeggen?" vraagt ze.
Iets zeggen. Iets zeggen. Ja, ik moet iets zeggen. Ik kan moeilijk als een zwijgend wezen voor al die mensen gaan staan. Een beetje knikken en glimlachen. // Lees verder //
| Ik moet dus van een anoniem bestaan achter mijn laptop of schrift, thuis of in de Hema, nu ineens een middag in de schijnwerpers staan. Niet voor heel Nederland, zelfs niet voor half Rotterdam, gewoon voor wat familie, vrienden en bekenden. Maar het is genoeg om mijn benen te laten trillen. Mijn strot wordt er gortdroog van en mijn bovenlijf verlamd. "Doorademen," zegt mijn vriend Bor. |
|
Wat is het ergste dat mis kan gaan?
Later heb ik Melle aan de telefoon, hij vertelt over andere boekpresentaties, waar maar vijf mensen op af komen, zo erg kan het niet worden. Maar toch hoop ik heel even dat ik mijn enkels breek en niet meer hoef, dat ik ziek wordt, dat café Tsjechov ineens gesloten is, dat er een aardbeving komt.
Later heb ik Melle aan de telefoon, hij vertelt over andere boekpresentaties, waar maar vijf mensen op af komen, zo erg kan het niet worden. Maar toch hoop ik heel even dat ik mijn enkels breek en niet meer hoef, dat ik ziek wordt, dat café Tsjechov ineens gesloten is, dat er een aardbeving komt.
| Als je er eenmaal staat wordt het leuk. Ja, dan wordt het leuk! Tot die tijd moeten we de I Tjing raadplegen, mediteren, bidden, ademhalingsoefeningen doen, een pot Valeriaan leeg slikken, Sint Jans thee drinken, vroeg naar bed, dingen bedenken die pas écht erg zijn, alles tot in de puntjes voorbereiden. En als je daar eenmaal staat moet je je iedereen in onderbroek voorstellen en denken: we zijn allemaal gewoon maar mens. |
Wat voor onderbroek zou Diederik eigenlijk dragen? Slip of boxer? Geruit of gestreept? Zeeman of Hugo Boss? Niet afdwalen nu. Een klein slokje bier van te voren wil ook wel eens helpen.
"Geniet ervan," zegt de moeder op school.
"Ja, zeker weten," zeg ik.
Ik denk: Oja, genieten, dat ga ik zeker doen, achteraf.
Na de dankwoorden voor de uitgeverij en mijn geliefden zijn we ons te buiten gegaan aan kobaltblauwe Slush Puppies en blauw smurfensnoep. Ik mocht aan tafel zitten om een reeks boeken te signeren. Ik kreeg blauwe bloemen, bubbels, blauwe kaarten en een blauwe dolfijn. Ik zag dat iedereen iets blauws droeg. Voor even was mijn hele wereld blauw.
Deze week kijken in de stad hoe Blauw in de winkels ligt!
Liesbeth //
"Geniet ervan," zegt de moeder op school.
"Ja, zeker weten," zeg ik.
Ik denk: Oja, genieten, dat ga ik zeker doen, achteraf.
Na de dankwoorden voor de uitgeverij en mijn geliefden zijn we ons te buiten gegaan aan kobaltblauwe Slush Puppies en blauw smurfensnoep. Ik mocht aan tafel zitten om een reeks boeken te signeren. Ik kreeg blauwe bloemen, bubbels, blauwe kaarten en een blauwe dolfijn. Ik zag dat iedereen iets blauws droeg. Voor even was mijn hele wereld blauw.
Deze week kijken in de stad hoe Blauw in de winkels ligt!
Liesbeth //
| Liesbeth Mende schrijft toneel, proza en werkt bij de thuiszorg. Ze won de Elle literatuurprijs in 2001. In 2004 verscheen haar debuutroman Afhaalmeisje bij de Arbeiderspers. Verder verschenen er een aantal educatieve boeken en het prentenboek Eddie het biebmonster. Gisteren is haar jeugdroman Blauw (uitgeverij Gottmer) uitgekomen. |
RSS Feed
