Anderhalve week geleden zag ik een stukje van Zomergasten. Annejet van der Zijl, onder adere de biograaf van Annie M.G. Schmidt, was te gast bij Wilfried de Jong. Op een gegeven moment vertelde ze iets over haar schrijfproces:"Maken is iets magisch. Je begint met een idee, en dan ga je het maken. Je zoekt en op een gegeven moment denk je: zo is het goed. Het is niet dat je iets bedenkt. Je herkent iets. Ik voel me een archeoloog. Het boek is er al, maar ik moet het nog vinden."
//Lees verder//
//Lees verder//
Dat over die archeoloog bleef even hangen. Voel ik me ook een archeoloog? Eigenlijk niet. In de beeldhouwkunst zie ik de vergelijking met een archeoloog direct voor me. Een kunstenaar hakt stukjes uit hout of steen. Hij hakt net zolang tot er een beeld over blijft. Het beeld zat er al en nu is het zichtbaar.
| Ik zie mezelf meer als een verzamelaar. Ik raap overal stukjes bij elkaar. Dingen die ik zie en hoor uit het dagelijkse leven, uit teksten die ik lees, uit verhalen en uit mijn eigen herinneringen. En al die dingen plak ik aan elkaar. |
|
Daarna moet er nog een hoop geschrapt worden. Misschien dat daar toch een beetje de archeoloog om de hoek komt kijken. Ik moet dus eerst een grote hoop zand bij elkaar vegen en dan gaan graven naar een mooie schat.
| Maar hoe zit het met mislukte teksten? Met teksten die niet goed genoeg zijn? Heb ik die op een verkeerde manier uitgegraven? Of was de hoop zand waarin ik aan het graven was om te beginnen al niet goed? Kun je van te voren weten of je met de juiste berg bezig bent? Wanneer moet je ermee stoppen en op zoek gaan naar een andere berg? |
Wat zou ik daar graag een goede neus voor willen ontwikkelen. Het zou geweldig zijn als je van tevoren zou weten dat je met iets goeds bezigs was. Dat je zeker weet dat al je energie, moeite en tijd tot waanzinnige teksten leiden. Zet door, want uiteindelijk word het fantastisch!
Ik weet niet of het zo werkt. Het zal vast nut hebben om het niet van te voren te weten. 'Iets niet weten is soms ook goed.' Dat zei Annejet ook ergens op die zondagavond. Ik hoop dat ze gelijk heeft. Het is misschien ook wel saai als een archeoloog nog voor dat hij een schep in de grond heeft gezet de exacte waarde van zijn vondst weet.
Liesbeth //
Liesbeth //
| Liesbeth Mende schrijft toneel en proza en werkt in de thuiszorg. Ze won de Elle literatuurprijs in 2001 en in 2004 verscheen haar debuutroman Afhaalmeisje bij de Arbeiderspers. Haar jeugdroman Blauw (uitgeverij Gottmer) is genomineerd voor de Prijs van de Jonge Jury 2015. |
Andere schrijvers over hun schrijfproces
| | |
RSS Feed
