Onze jongste zoon ging de laatste week van het schooljaar in. Deze laatste week moest er nog van alles gebeuren. Er stond een druk programma op de agenda. Een bezoek aan de boerderij, sushi maken, zwemmen bij de plas, de klas opruimen en een discofeest.
Ook als ouders moesten we nog een laatste week scherp blijven. De ene dag de zwembroek mee, de andere dag sushirijst en een komkommer. Op de laatste dag kregen de kinderen hun getuigschrift en bedankten we de juf. Eindelijk zomervakantie. // Lees verder //
Ook als ouders moesten we nog een laatste week scherp blijven. De ene dag de zwembroek mee, de andere dag sushirijst en een komkommer. Op de laatste dag kregen de kinderen hun getuigschrift en bedankten we de juf. Eindelijk zomervakantie. // Lees verder //
Zes weken hoef ik het schoolplein niet meer te zien. Op dat plein staan wij in de vroege ochtend te wachten tot onze kinderen samen met juf of meester de school binnen lopen. Ondertussen vragen we elkaar hoe het gaat, klagen we over het weer of vertellen we over een ruzie in de familie. Daarna gaat ieder weer zijn eigen weg, om soms bij het ophalen weer verder te gaan met een verhaal. Vaak is het fijn even een praatje te maken voordat de dag echt gaat beginnen. Je hoort een klein stukje uit een ander leven.
| Af en toe is er feest op school en dan ben ik samen met andere moeders de hele ochtend bij de klas. Als moeders hebben we de kans om langer met elkaar te kletsen. In plaats van een flard van een verhaal, hoor ik het hele verhaal. Persoonlijke problemen en dilemma's kunnen uitgebreid aan bod komen. Ik luister graag naar andermans verhalen. Ik ben nieuwsgierig, ik ben benieuwd hoe het leven bij andere mensen loopt en waar ze tegen aanlopen. Ik leef graag mee en tegelijkertijd sla ik stiekem de details op voor een toekomstig verhaal. |
|
Maar soms is het teveel. Mensen die uit elkaar gaan, een nieuwe liefde in Noorwegen, een stiefkind dat dwars ligt, een zoon met leerproblemen, een verbouwing. Alle verhalen druppelen naar binnen en ik stel vragen om het beeld compleet te maken. Ondertussen kijk ik naar de klas. Hoe bewegen de kinderen zich in de groep? Ik neem de kinderen in mij op en de juf en de ouders. De verhalen dreunen door in mijn hoofd. Hoe moet dat verder in Noorwegen? Komt er een oplossing voor de leerproblemen? Wat zou ik doen in die situatie? Ik kijk naar de kinderen. De luidruchtige en de stille jongens, de kletsende meisjes en de klagende meisjes nestelen zich in mijn hersens.
Als ik eenmaal aan het luisteren en aan het kijken ben, vind ik het lastig om er mee op te houden. Dus stel ik meer vragen en vraag ik ook aan de ouders die ik nog niet gesproken heb hoe het ermee staat en drink ik na afloop met een moeder nog een kopje thee. De dag eindigt met een bonkend en stomend hoofd.
Zes weken bijkomen van de verhalen van het schoolplein en meer ruimte voor mijn eigen verhalen. Al ben ik ergens alweer benieuwd naar de pleinverhalen in september.
Als ik eenmaal aan het luisteren en aan het kijken ben, vind ik het lastig om er mee op te houden. Dus stel ik meer vragen en vraag ik ook aan de ouders die ik nog niet gesproken heb hoe het ermee staat en drink ik na afloop met een moeder nog een kopje thee. De dag eindigt met een bonkend en stomend hoofd.
Zes weken bijkomen van de verhalen van het schoolplein en meer ruimte voor mijn eigen verhalen. Al ben ik ergens alweer benieuwd naar de pleinverhalen in september.
Liesbeth Mende schrijft toneel, proza en werkt bij de thuiszorg. Ze won de Elle literatuurprijs in 2001..
In 2004 verscheen haar debuutroman Afhaalmeisje bij de Arbeiderspers. Verder verschenen er een aantal educatieve boeken en het prentenboek Eddie het biebmonster. In het najaar komt haar jeugdroman Blauw uit bij uitgeverij Gottmer.
In 2004 verscheen haar debuutroman Afhaalmeisje bij de Arbeiderspers. Verder verschenen er een aantal educatieve boeken en het prentenboek Eddie het biebmonster. In het najaar komt haar jeugdroman Blauw uit bij uitgeverij Gottmer.
RSS Feed
