Door de naderende deadline werd ik afgelopen weekend hyper. Als een gek zat ik achter mijn laptop: tekst, meer tekst en nog meer tekst. Zaterdag heb ik ouderwets tot half drie in de nacht zitten tikken en de volgende dag ben ik naar V& D gegaan om daar verder te werken. Toen ik thuis kwam, voelde ik mij wazig in mijn hoofd, maar ik had het gevoel dat ik veel gedaan had. // Lees verder //
Op maandag stond niets gepland. Gelukkig weer een hele dag voor me om te schrijven. Om de dag fris te beginnen, besloot ik de I Tjing, het eeuwenoude Chinese orakelboek, te raadplegen. Was ik op de goede weg? Hoe moest ik verder? Met deze laatste vraag in gedachten gooide ik zes keer met muntjes van tien cent, noteerde de scores en telde ze op. Er kwam nummer 62 uit.
| Met bonzend hart zocht ik de juiste pagina op en las: Siau Kwo, De waarschuwing (niet te hoog grijpen). 'Geen grote risico's nemen, ergens van afzien, grenzen in acht nemen.' Ergens van afzien? Moest ik alles in de prullenbak gooien? Welke grenzen moest ik in acht nemen? |
|
Ik had meteen geen zin meer om verder te gaan. Ik had dat ellendige orakelboek nooit moeten raadplegen. Niet dat ik blindelings de I Tjing volg, maar toch kwam er die hele maandag niets meer uit mijn vingers. Misschien was ik ook gewoon moe van het weekend en was de energie om non-stop te schrijven even op.
Ik las nogmaals nummer 62. 'Ga door op de ingeslagen weg en wees met kleine dingen tevreden.'
Ik hoefde dus niet alles weg te gooien. In de loop van de dag begon me te dagen dat de I Tjing een punt had. Ik wilde te veel. Ik zat blindelings te typen. In mijn hoofd wilde ik in één week het hele boek afschrijven. Ik wilde binnen een paar dagen de hele verhaallijn verzonnen hebben. Ik zag voor me dat ik nachtenlang door zou werken en op de zestiende december een heel manuscript kon presenteren. Maar dat kan ik niet. Het moet op een andere manier, met rust en aandacht. Dus diep inademen, concentreren en niet vijf stappen vooruit lopen.
Ik moet het materiaal dat ik heb verbeteren, herschrijven en goed proberen neer te zetten. Vervolgens kan ik kijken naar wat ik daadwerkelijk heb en hoe ik verder kan gaan. Ik moet geduld opbrengen en kleine stappen maken. Vanavond aan de slag en morgen weer even I Tjing-en om te vragen of ik goed bezig ben.
Liesbeth //
Ik las nogmaals nummer 62. 'Ga door op de ingeslagen weg en wees met kleine dingen tevreden.'
Ik hoefde dus niet alles weg te gooien. In de loop van de dag begon me te dagen dat de I Tjing een punt had. Ik wilde te veel. Ik zat blindelings te typen. In mijn hoofd wilde ik in één week het hele boek afschrijven. Ik wilde binnen een paar dagen de hele verhaallijn verzonnen hebben. Ik zag voor me dat ik nachtenlang door zou werken en op de zestiende december een heel manuscript kon presenteren. Maar dat kan ik niet. Het moet op een andere manier, met rust en aandacht. Dus diep inademen, concentreren en niet vijf stappen vooruit lopen.
Ik moet het materiaal dat ik heb verbeteren, herschrijven en goed proberen neer te zetten. Vervolgens kan ik kijken naar wat ik daadwerkelijk heb en hoe ik verder kan gaan. Ik moet geduld opbrengen en kleine stappen maken. Vanavond aan de slag en morgen weer even I Tjing-en om te vragen of ik goed bezig ben.
Liesbeth //
| Liesbeth Mende schrijft toneel, proza en werkt bij de thuiszorg. Ze won de Elle literatuurprijs in 2001. In 2004 verscheen haar debuutroman Afhaalmeisje bij de Arbeiderspers. Verder verschenen er een aantal educatieve boeken en het prentenboek Eddie het biebmonster. Recentelijk is haar jeugdroman Blauw (uitgeverij Gottmer) uitgekomen. |
andere schrijvers over hun schrijfproces
| |
RSS Feed
