Op het laatste moment heb ik besloten om mee te doen aan de National Novel Writing Month, ook wel NaNoWriMo genoemd. Het jaarlijks terugkerende evenement is verzonnen door de Amerikaan Chris Baty en bestaat al zo’n vijftien jaar. Het doel is om in de maand november 50.000 woorden te schrijven, een grove versie van een roman. Het is toegestaan om van te voren een verhaallijn te schrijven, maar er mag nog niet begonnen worden met het uitschrijven van het verhaal.
//Lees verder//
//Lees verder//
| Het leek me een goede gelegenheid om mijn roman af te maken. Ik speel behoorlijk vals, want ik ben al aardig op weg. Maar wat maakt het uit als het me helpt mijn boek af te schrijven. |
|
Ik meld me niet officieel aan. Het kost tijd om uit te zoeken hoe je dat precies moet doen. Ik ben geneigd te verdwalen op zo’n site en dan uren op de forums te gaan lezen. Dus dat doe ik niet. Ik ga met mezelf de uitdaging aan.
NaNoWriMo geeft een boost. Het leuke is dat het nu eerst vooral om de kwantiteit gaat. Zoveel mogelijk woorden neerknallen en steeds op ‘aantal woorden’ drukken om te kijken op hoeveel woorden ik inmiddels zit. Nog even niet herschrijven en bedenken of het allemaal wel goed genoeg is, maar gewoon in de flow zitten van het schrijven.
"Met terugkerende kracht | Mijn boek lag een poos stil door onverwachte workshops die ik mocht geven, andere leuke en minder leuke klusjes en door de korte verhalen waar ik mee bezig was. Ik begon er ook steeds meer tegenop te zien om mijn boek weer op te pakken. Ik zag op tegen het lange proces. Lukt me dat nog wel, zo’n groot project? Met terugkerende kracht kreeg ik last van het vorige boek, dat na lang werken niet goed genoeg bleek. |
Maar door het vele schrijven, merk ik dat de personages weer langzaam terugkomen. Dat de wereld waarin ze leven terug komt. Dat ik het leuk vind om met dit verhaal bezig te zijn en zin heb om het af te maken. Alles wat in mijn gedachten op komt, schrijf ik neer. Van de hak op de tak, dat weer wel, maar dat geeft niet. De cijfers hebben het daar niet over. Die geven gewoon het aantal woorden weer. Hoe meer, hoe beter. Op naar hele grote getallen!
Als ik nu, aan het eind van de maand, terugkijk, heb ik massa's woorden geschreven, maar niet de 50.000 gehaald. Mijn laatste week slibde dicht door afspraken en verplichtingen. Wel heb ik de controle over mijn verhaal teruggekregen en mezelf een nieuwe deadline gesteld: het manuscript moet voor de kerst af. Afspraken en verplichtingen moeten zoveel mogelijk worden geëlimineerd.
Liesbeth //
Liesbeth //
| Liesbeth Mende schrijft toneel en proza en werkt in de thuiszorg. Ze won de Elle literatuurprijs in 2001 en in 2004 verscheen haar debuutroman Afhaalmeisje bij de Arbeiderspers. Haar jeugdroman Blauw (uitgeverij Gottmer) was genomineerd voor de Prijs van de Jonge Jury 2015. |
| |
RSS Feed
