Een paar weken geleden was ik in De Balie in Amsterdam bij een avond over vriendschap, waar de Duitse filosoof Peter Sloterdijk sprak. Hij zei dat ieder mens een kamer nodig heeft, met het respect dat vaders, moeders, broers, zussen, kinderen, partners niet zonder kloppen de deur open doen. Daarna sprak hij over een figuurlijke, spreekwoordelijke deur, de deur in je hoofd, waarmee je je gedachtes, gevoelens, etc. voor jezelf kunt houden.
Als voorbeeld noemt hij de situatie waarbij je partner aan de ontbijttafel tegen je zegt: "Ik weet waar je aan denkt." Diegene klopt niet aan maar stapt zo je hoofd binnen. //Lees verder//
Als voorbeeld noemt hij de situatie waarbij je partner aan de ontbijttafel tegen je zegt: "Ik weet waar je aan denkt." Diegene klopt niet aan maar stapt zo je hoofd binnen. //Lees verder//
Ik ben deze week de hele week alleen thuis, mijn lief is in het buitenland. Gelukkig claimt zij nooit te weten wat ik denk. Wel is er af en toe de vraag: "Waar denk je aan?". Die is een stuk prettiger, er is altijd het vluchtantwoord "Van alles en nog wat" waarmee ik de deur dichthoudt. Maar als ik er behoefte aan heb kan ik hem ook op een kier zetten of wijd open gooien.
Maar deze week is die optie er niet, als ik aan tafel zit met een boterham en een kop koffie zegt er niemand "Ik weet waar je aan denkt." Ik moet het zelf uitzoeken met mijn gedachten.
Maar deze week is die optie er niet, als ik aan tafel zit met een boterham en een kop koffie zegt er niemand "Ik weet waar je aan denkt." Ik moet het zelf uitzoeken met mijn gedachten.
“Een vrouw moet geld hebben en een kamer voor zichzelf om romans te kunnen schrijven”, dat schreef Virginia Woolf meer dan tachtig jaar geleden is haar boek Een kamer voor jezelf (A Room of One's Own). Dat geld, daar hebben we het later nog wel eens over. |
|
Heb ik een kamer voor mezelf nodig? Echt alleen ben ik tijdens het schrijven nooit. De personages zijn bonkend, pratend, wandelend, hangend, morrend en zwijgend aanwezig. Dat is fijn, vind ik, tijdens het schrijven, en soms ook als ik boodschappen aan het doen ben, of door het park loop, maar niet als ik wil slapen of naar een film zit te kijken. Ik heb niet perse een kamer voor mezelf nodig, maar voor hen. Een kamer waar ik ze achter kan laten.
Alleen zijn en toch veel gezelschap, van personages. Maar ik ben nog in een vroeg stadium, ze praten nog niet echt vaak en helder. Ik hoor ze aan de deur morrelen, maar nu ben ik nog even alleen.
Hieronder nog een kort fragment uit Een kamer voor jezelf, over waarheid en illusie, en de onmogelijkheid soms om het verschil daartussen te zien (wat een zegen kan zijn).
“Ja werkelijk, wat was waarheid en wat was illusie, vroeg ik mij af. Wat was de waarheid omtrent deze huizen bijvoorbeeld, schemerig en feestelijk met hun rode ramen in het avondlicht, maar ruw en rood en goor met hun veters en hun pap om negen uur 's ochtends? En de wilgen en de rivier en de tuinen die naar de rivier toe aflopen, nu vaag in de mist die over ze heen strijkt, maar goud in het zonlicht, wat was de waarheid, wat was de illusie daaromtrent?” //
Alleen zijn en toch veel gezelschap, van personages. Maar ik ben nog in een vroeg stadium, ze praten nog niet echt vaak en helder. Ik hoor ze aan de deur morrelen, maar nu ben ik nog even alleen.
Hieronder nog een kort fragment uit Een kamer voor jezelf, over waarheid en illusie, en de onmogelijkheid soms om het verschil daartussen te zien (wat een zegen kan zijn).
“Ja werkelijk, wat was waarheid en wat was illusie, vroeg ik mij af. Wat was de waarheid omtrent deze huizen bijvoorbeeld, schemerig en feestelijk met hun rode ramen in het avondlicht, maar ruw en rood en goor met hun veters en hun pap om negen uur 's ochtends? En de wilgen en de rivier en de tuinen die naar de rivier toe aflopen, nu vaag in de mist die over ze heen strijkt, maar goud in het zonlicht, wat was de waarheid, wat was de illusie daaromtrent?” //
Renée van Marissing is schrijver van romans, theater en muziektheater. Na haar romans Het waaien van mijn oma en Strak blauw, uitgegeven door Atlas Contact, werkt zij nu aan haar derde roman.