Het stroomt // Liesbeth Mende

Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het schrijven gaat lekker de laatste weken. Als ik ga zitten, komt er iets. Het stroomt. Alles wat ik opschrijf heeft met het boek te maken. Op elk verloren moment van de dag, in de rij bij de supermarkt of op de wc, kan ik mijn schrift te voorschijn halen en schrijft mijn pen als vanzelf zinnen op papier. Een opzetje voor een dialoog, een scène, een overdenking van Jelle, een idee. //Lees verder//

---

De reden dat ik niet te hard durf te roepen dat het goed gaat, is dat het ongeluk brengt. Nu kun je er vergif op innemen dat er morgen niets uit mijn handen komt. Als ik een spelletje Kolonisten van Catan speel en een tafelgenoot zegt: 'Jij gaat goed, ik weet zeker dat jij gaat winnen', keren direct mijn kansen. Dan vallen de dobbelstenen niet goed meer en komt er geen enkele grondstof mijn kant op. 

"De reden dat ik niet te hard durf te roepen dat het goed gaat, is dat het ongeluk brengt. Nu kun je er vergif op innemen dat er morgen niets uit mijn handen komt."

Bij Darts werkt het precies zo. Als commentator Jacques Nieuwlaat uitroept hoe geweldig Barney staat te gooien, raakt hij prompt niets meer. Andersom werkt het ook. Laatst moest Barney tegen zijn angstgegner Phil 'The Power' Taylor spelen. Jacques riep: Als Barney met 4-0 achterkomt is het game over en ligt hij er gegarandeerd uit. Het werd 4-0. Jacques riep nog een keer stellig hardop dat Barney 100% exit was. Vanaf dat moment gooide Barney op wonderbaarlijke wijze steeds beter en ging er uiteindelijk zelfs met de winst vandoor.

"Als je voelt dat het goed gaat, schrijf je het liefst in één ruk door totdat je in slaap valt en ga je meteen weer verder als je wakker wordt."

Dat is allemaal bijgeloof, niets van aantrekken, zou je zeggen. Maar ik laat liever niets aan het toeval over. Als je voelt dat het goed gaat, schrijf je het liefst in één ruk door totdat je in slaap valt en ga je meteen weer verder als je wakker wordt. Nu maakt het niet meer uit waar je werkt, op een stil kantoor op de twintigste verdieping of midden in een crèche met gillende kinderen om je heen.

Nu heb je geen speciale dropjes nodig of dat speciale kussentje in je rug. Je hebt niet telkens trek in oude kaas of last van een uitgedroogde keel. Als de concentratie echt aanwezig is, kan niets dat doorbreken. Het lijkt of je in een andere dimensie zit waarin alleen je verhaal bestaat.

Voorwaarde is dus wel dat je er niet te hard over praat. En ook niet teveel over nadenkt. Waarom ging het al die weken zo stroef en lijkt het schrijven nu geen enkele moeite te kosten?

Profiteren van deze staat van dienst zolang het duurt, want het kan ook zomaar als een plasje water in de warme zon ineens verdwijnen. Snel doorwerken dus, nu alles nog stroomt. Verder zeg ik er maar niets meer over.

Liesbeth //

Liesbeth Mende schrijft toneel, proza en werkt bij de thuiszorg. Ze won de Elle literatuurprijs in 2001. In 2004 verscheen haar debuutroman Afhaalmeisje bij de Arbeiderspers. Verder verschenen er een aantal educatieve boeken en het prentenboek Eddie het biebmonster. Recentelijk is haar jeugdroman Blauw (uitgeverij Gottmer) uitgekomen.

Lees Liesbeths boek 'blauw'

Andere schrijvers over hun schrijfproces