Jelle blijft tot in de eeuwigheid in de la liggen. Misschien haal ik hem er over een tijdje uit en verbrand hem ritueel in de tuin of ik neem hem mee op een boot waar ik hem midden op zee versnipper, overboord gooi en toekijk hoe hij verdwijnt in de woeste golven. Waarschijnlijk eindigt Jelle uiteindelijk gewoon in de oudpapierbak om de hoek. Hij komt in elk geval nooit van zijn leven in een boek terecht. // Lees verder //
Mijn redactrice belde mij op. Het verhaal raakt niet. De personages komen niet tot leven. Het speelt zich teveel af in het hoofd van de jongen. Herschrijven heeft geen zin. Het geheel is niet op zijn plaats gevallen.
| Ik geloof dat ik begrijp wat ze bedoelt. Het is iets waar ik in het begin van het proces al even mee worstelde. Ik vond op een bepaald moment de tekst saai. Ik heb toen geprobeerd twee lijnen door elkaar te vertellen, maar dat hield ik niet het hele boek vol. Misschien had ik toen het hele ding moeten afblazen, maar ik wilde per se doorgaan tot het af was. Tegen de klippen op heb ik zitten werken in de hoop dat het eindresultaat toch de moeite waard was. |
|
Ik probeer het in het grote geheel te zien. In het grote schrijfproces zal dit toch ergens goed voor geweest zijn. Dat is een mooie, rationele gedachte. Iets dat ik sommige momenten ook echt zo voel.
| Maar ik heb ook gejankt, voel me een loser en heb schijt aan het schrijven. Ik heb er flink de smoor in dat ik langer dan een jaar aan iets gewerkt heb dat niets wezenlijks oplevert, geen product, geen compliment, geen vergoeding. Ik ben teleurgesteld in mezelf, dat ik het niet goed heb ingezien, en teleurgesteld omdat ik toch weer teveel in een cocon heb gezeten. Baal dat ik in de zomer dag en nacht achter die gare laptop heb gezeten, terwijl ik allerlei andere dingen had kunnen doen. |
Nu wil ik vooral leegte in mijn hoofd. De lust om te schrijven is gedoofd. Mijn hoofd moet leeg. Kamers moeten worden opgeruimd. Als alles leeg en stil is kan ik kijken hoe ik verder wil gaan.
Liesbeth //
Liesbeth //
| Liesbeth Mende schrijft toneel en proza en werkt bij in thuiszorg. Ze won de Elle literatuurprijs in 2001 en in 2004 verscheen haar debuutroman Afhaalmeisje bij de Arbeiderspers. Haar jeugdroman Blauw (uitgeverij Gottmer) is genomineerd voor de Prijs van de Jonge Jury 2015. Op dit moment schrijft ze aan een nieuw jeugdboek. |
andere schrijvers over hun schrijfproces
| |
RSS Feed
