Geduld // Liesbeth Mende

Het verhaal krijgt steeds meer vorm. Nu komt het neer op geduld. Steeds vallen kleine stukjes op zijn plaats, maar het gaat traag. Ik schrijf er een bladzijde bij, er verdwijnt een andere bladzijde in de prullenbak. Ik voel me als een slak die keihard vooruit probeert te glijden, omkijkt en dan ziet dat ie pas een centimeter heeft afgelegd.
// Lees verder //

---

Meerdere keren per uur check ik het aantal woorden. Tot mijn frustratie lijkt dat aantal steeds minder te worden. Hoeveel dagen heb ik nog? Ik wil het niet weten. Ik hoop dat ik straks in een stroomversnelling kom. Dat ik 24 uur achter elkaar schrijf en het daarna helemaal af is.

Bij mijn eerste roman kwam die stroomversnelling. Ik was al ellenlang aan de tekst bezig. Op een middag ging ik achter mijn laptop zitten aan tafel. Ik voelde dat het eind in zicht was. Ik zag alleen de letters op mijn scherm, hoorde niets meer en schreef 14 uur achter elkaar. Daarna heb ik het opgestuurd naar de uitgeverij. Ik kon mij amper herinneren wat ik gedaan had, maar las het niet meer terug.

"Ik zag alleen de letters op mijn scherm, hoorde niets meer en schreef 14 uur achter elkaar."

Bij mijn tweede boek was er geen stroomversnelling. Stukje voor stukje heb ik in een kopieerhok zonder ramen op de Hogeschool Rotterdam de laatste teksten geschreven. Ik was mij steeds bewust van wat ik deed.

"Ik probeer mij te concentreren,
niet te denken aan hoeveel werk er nog verzet moet worden."

Nu zit ik thuis aan de eettafel met de tuindeuren open. Ik probeer mij te concentreren, niet te denken aan de deadline, niet aan hoeveel werk er nog verzet moet worden, niet te hopen op het wonder van de stroomversnelling. Zoals zo vaak is leven in het hier en nu het beste.

Werken aan kleine stukjes tekst en blij zijn met kleine vondsten en stukjes die op z'n plaats vallen. Soms een stukje lopen, soms in de bieb werken, soms in de Hema restauratie. Nog even ongegeneerd ronddwalen in mijn eigen verzonnen wereld en de echte wereld langs mij heen laten glijden.

Liesbeth //

Liesbeth Mende schrijft toneel en proza en werkt bij in thuiszorg. Ze won de Elle literatuurprijs in 2001 en in 2004 verscheen haar debuutroman Afhaalmeisje bij de Arbeiderspers. Haar jeugdroman Blauw (uitgeverij Gottmer) is genomineerd voor de Prijs van de Jonge Jury 2015. Op dit moment schrijft ze aan een nieuw jeugdboek.

Lees Liesbeths boek 'blauw'

ANDERE SCHRIJVERS OVER HUN SCHRIJFPROCES