'Kom Lucky Luke, ik ga je in bed leggen.' Hij strekt zijn armen uit naar zijn zoon, maar die laat zich van de bank afglijden en rent de kamer uit, de trap op. Alma staat op van tafel, doet de televisie uit, stapelt de borden en het bestek op en zet die in de afwasmachine. Ze spoelt de pannen af en puzzelt die naast de borden, daarna schenkt ze haar wijnglas vol. Staand bladert ze door de krant die op tafel ligt, ze scant koppen, bekijkt vluchtig de foto's, vouwt hem na een paar pagina's dubbel en gaat op de bank zitten. Het is acht uur. Ze zet de televisie aan.
Jasper zingt voor Lucas, Lucas fluistert van elke zin de laatste twee woorden mee. // Lees verder //
Jasper zingt voor Lucas, Lucas fluistert van elke zin de laatste twee woorden mee. // Lees verder //
| 'Ik ga slapen, ik ben moe. Ik sluit mijn beide oogjes toe. Beertje houdt ook deze nacht, over mij trouw de wacht.' Jasper kijkt naar de beer die naast Lucas' hoofd op het kussen ligt, naar de verwassen vacht die in de loop van de jaren steeds stugger is geworden. Toen ze de knuffel kochten was Lucas nog niet geboren, Alma pakte hem van de plank in de winkel en wreef hem een paar keer langs haar wang. 'Voel eens,' had ze gezegd en ze had de beer tegen Jaspers gezicht geduwd. Nee, zachter vond je ze niet, deze moest gekocht. Na vier jaar kwijl, kots, hondenpoep, kleverig snoep, straatstenen, modder en regen was er weinig zachtst meer van het ding over, maar de trouwe wachter van zijn zoon was het nog steeds. |
|
'Ga je lekker slapen nu?' Lucas knikt. Ze geven elkaar een kus.
'Geef je beer ook een kus?' Jasper geeft beer een kus, daarna staat hij op van het bed, doet het licht uit en de deur op een kier.
'Dag lieverd, tot morgen.'
'Dag papa.'
Alma kijkt naar het weerbericht, Jasper gaat naast haar op de bank zitten en legt zijn hand op haar knie. Alma tilt zijn hand van haar been en staat op.
'Ik ga mijn koffer uitpakken.'
'Nu?'
'Waarom niet nu?'
'Het heeft toch geen haast?'
'Ik doe toch niet alleen maar dingen die haast hebben? Ik ga een was draaien, als je nog wat hebt.'
'Dan ligt het in de wasmand.'
Ze heeft niks opgevouwen, alles verfomfaaid in de koffer gedaan, omdat ze altijd alles wast wanneer ze weg is geweest, ook de kleren die ze niet aan heeft getrokken, de geur van reizen moet eruit. Ze zoekt haar kleren uit en stop het merendeel in de trommel, die ze bijvult met kleren uit de wasmand. Daarna kleedt ze zich uit, stopt haar broek, blouse en hemd erbij en zet de machine aan. Alma staat voor de spiegel en kijkt naar zichzelf. //
'Geef je beer ook een kus?' Jasper geeft beer een kus, daarna staat hij op van het bed, doet het licht uit en de deur op een kier.
'Dag lieverd, tot morgen.'
'Dag papa.'
Alma kijkt naar het weerbericht, Jasper gaat naast haar op de bank zitten en legt zijn hand op haar knie. Alma tilt zijn hand van haar been en staat op.
'Ik ga mijn koffer uitpakken.'
'Nu?'
'Waarom niet nu?'
'Het heeft toch geen haast?'
'Ik doe toch niet alleen maar dingen die haast hebben? Ik ga een was draaien, als je nog wat hebt.'
'Dan ligt het in de wasmand.'
Ze heeft niks opgevouwen, alles verfomfaaid in de koffer gedaan, omdat ze altijd alles wast wanneer ze weg is geweest, ook de kleren die ze niet aan heeft getrokken, de geur van reizen moet eruit. Ze zoekt haar kleren uit en stop het merendeel in de trommel, die ze bijvult met kleren uit de wasmand. Daarna kleedt ze zich uit, stopt haar broek, blouse en hemd erbij en zet de machine aan. Alma staat voor de spiegel en kijkt naar zichzelf. //
Renée van Marissing is schrijver van romans, theater en muziektheater. Na haar romans Het waaien van mijn oma en Strak blauw, uitgegeven door Atlas Contact, werkt zij nu aan haar derde roman.
RSS Feed