dromen // Liesbeth Mende

Buiten is het waterkoud. Binnen zit ik aan mijn bureau in mijn joggingbroek en wollen trui, de kachel staat hoog, mijn laptop staat aan, mijn schrift ligt ernaast, mijn vulpen heb ik uit het leren hoesje gehaald. Ik ben klaar om te beginnen.
// Lees verder //

Ik hou ervan om naar dit stilleven te kijken. Zeker nu ik een nieuw bureau heb gekregen van mijn vriend. Het is een ouderwetse secretaire met vakken en kleine laatjes en een klein deurtje waarachter nog een geheim laatje zit dat op slot kan. In de vakken staan mijn schriften, een pluchen uil, mijn Carbage Pail Kids kaarten, een bakje met pennen en een kattenspaarpot.

Als ik zo klaar zit om te gaan werken, heb ik de neiging om te gaan zitten dromen. Hier zit ik, aan mijn mooie bureau. Rijen boeken zal ik aan dit ding gaan schrijven. Goede boeken.

"Hier zit ik, aan mijn mooie bureau.
Rijen boeken zal ik aan dit ding gaan schrijven. Goede boeken."

Ik heb warme thee, de kachel ruist en onze vier katten liggen binnen een straal van een meter om me heen. Een gezellig tafereel. Bij warme thee hoort een koekje en een stuk chocola en de katten hebben om de tien minuten elk een aai over hun koppie nodig. Als de thee op is, neem ik een volgende kop.

"Misschien wordt het een succes.
Dan moet ik op tv. 
Ik durf niet op tv."

Als ik eindelijk aan het tikken ben, droom ik weer verder. Stel dat ik dit boek heel snel af heb. En stel dat het uitgegeven wordt, misschien wordt het een succes. De kans is klein, maar stèl. Dan moet ik misschien op tv. Ik durf niet op tv. 

Ik moet stoppen met dromen en beginnen met schrijven. Toch dwaal ik verder af. Stel dat het nieuwe boek goed verkoopt. Dat zou me vrijheid geven. Ik hoef geen bijbanen meer te hebben. Ik kan reisjes maken. Renate Dorrestein schrijft boeken in Schotland. Dat wil ik ook. Ik wil ook in Schotland schrijven, of in Ierland of in Thailand.

Of een leven zoals Herman Koch, een paar uurtjes werken in de ochtend en dan de rest van de dag voor jezelf. Lekker uitgebreid lunchen en daarna een beetje rondstruinen of een uur gaan slapen. Wat een heerlijk leven! 

Eén van de katten miauwt, het dier heeft honger. Ik moet naar de wc. Er is een uur voorbij en ik heb maar een paar zinnen geschreven. Helder worden, kachel lager, koffie zetten, katten negeren. Niet dromen, maar doen.

Liesbeth //

Liesbeth Mende schrijft toneel en proza en werkt in de thuiszorg. Ze won de Elle literatuurprijs in 2001 en in 2004 verscheen haar debuutroman Afhaalmeisje bij de Arbeiderspers. Haar jeugdroman Blauw (uitgeverij Gottmer) is genomineerd voor de Prijs van de Jonge Jury 2015.

lees Liesbeths boek 'Blauw'

Andere schrijvers over hun schrijfproces