aan de bak // liesbeth mende

Nu moet ik echt aan de bak. Zestien december heb ik een deadline met de uitgeverij afgesproken. Ik ga een stuk tekst opsturen. Ik heb wel tekst, vijftig pagina's, maar nog steeds is het een onsamenhangend geheel. Ik moet stukjes aan elkaar gaan plakken en gaten dichten. Afgelopen weekend ben ik er mee aan de slag gegaan. // Lees verder //

---

Waar begint een hoofdstuk en waar eindigt het? Waar begin ik het verhaal? Ga ik het in een rechte lijn vertellen? Of begin ik op een bepaald punt en gebruik ik flashbacks om te vertellen wat hiervoor gebeurde? Hoe introduceer ik de verschillende personages? Is de opa niet overbodig in het verhaal? Tientallen vragen steken de kop op.

Ik heb veel losse zinnen, fragmenten en ideeën. Al deze losse stukjes moeten een plek krijgen. Ik moet het verhaal gestalte gaan geven. Ik ben bang dat als ik alles op een rij zet, er weinig over blijft. Nu alles nog door elkaar heen staat, zie ik tussen de regels door een mooie verhaal in een wazige wolk. Ik dagdroom over hoe mooi het verhaal zou kunnen worden.

"Ik ben bang dat als ik alles op een rij zet, er weinig over blijft."

Maar ik heb geen tijd meer om te dromen. Het moment van de realiteit is aangebroken. Ik moet concreet worden. Het komt er vooral op neer dat ik keuzes moet gaan maken. Keuzes maken vind ik moeilijk. Mijn sterrenbeeld is weegschaal, dus dat verklaart al een hoop. Ik ben een twijfelaar. Het kopen van een onderbroek kan uren duren. Worden het simpele onderbroeken van de Hema, die altijd goed zitten? Of zal ik gezellige onderbroeken kopen met rode bloemetjes of blauwe katjes? Of eens een keer een mooie, kanten onderbroek? Een stoere boxer? Vermoeiend om te kiezen en daarom stel ik het vaak uit.

Het is goed dat de deadline er is, het dwingt mij om keuzes te maken. Ik moet helder zijn in mijn hoofd. Ik moet snel beslissen. Bij de les blijven. Knopen doorhakken. Keuzes maken en niet meer omkijken. Ik moet als een dictator met harde hand over mijn tekst regeren. Dingen neersabelen en dingen vast spijkeren. Personages macht geven en personages in de kerker dumpen. Zo moet ik de komende drie weken achter mijn computer zitten. Dat ga ik doen!

Al hou ik in mijn achterhoofd de geruststellende gedachte dat ik na de deadline alles nog kan omgooien.

Liesbeth //

Liesbeth Mende schrijft toneel, proza en werkt bij de thuiszorg. Ze won de Elle literatuurprijs in 2001. In 2004 verscheen haar debuutroman Afhaalmeisje bij de Arbeiderspers. Verder verschenen er een aantal educatieve boeken en het prentenboek Eddie het biebmonster. Recentelijk is haar jeugdroman Blauw (uitgeverij Gottmer) uitgekomen.

meer van liesbeth

koop liesbeths boek 'blauw'

andere schrijvers over hun schrijfproces