​Ik zit op de veranda van een oude, Amerikaanse boerderij met een deken en een grote kop koffie. Het is begin februari en de zon doet het laatste restje sneeuw smelten.

​Naast deze plek voor schrijvers bestaat Norwood uit niet veel meer dan een kerkje, een handvol huizen en overgroeide herinneringen. Net naast de kerk ligt een spoorlijn. Een paar keer per dag rijdt er een goederentrein met veel kabaal voorbij.  //Lees verder//

De zon schijnt door de luiken van 'the Cottage', mijn huisje aan de rand van het domein, zonder drinkwater maar met douche en een vijgenboom (net rijp) voor de deur, een schommelstoel en een picknicktafel. De Duitse beeldhouwer/politieagent met zijn twee dochters met wie ik het huis onverwachts deelde zijn net vertrokken. ​Het is vijfendertig graden, strak blauwe lucht, er is een zwembad, en o ja, het is een wijn-domein. Hun SILK editie is erg lekker, vind ik, ik ben geen expert maar ik heb wel geleerd hoe je de wijn in je mond rond moet laten gaan en kleine teugjes zuurstof toe moet laten, een wereld van verschil, elke wijn is ineens een smaakexplosie. Hun Advocate Chardonnay is ook een feest, en te drinken bij sommige etablissementen in Nederland. Dit terzijde. Dit allemaal terzijde. //Lees verder//