"(werk)vakantie (het woord moet tussen haakjes om representatief te blijven)."
De zon schijnt door de luiken van 'the Cottage', mijn huisje aan de rand van het domein, zonder drinkwater maar met douche en een vijgenboom (net rijp) voor de deur, een schommelstoel en een picknicktafel. De Duitse beeldhouwer/politieagent met zijn twee dochters met wie ik het huis onverwachts deelde zijn net vertrokken. Het is vijfendertig graden, strak blauwe lucht, er is een zwembad, en o ja, het is een wijn-domein. Hun SILK editie is erg lekker, vind ik, ik ben geen expert maar ik heb wel geleerd hoe je de wijn in je mond rond moet laten gaan en kleine teugjes zuurstof toe moet laten, een wereld van verschil, elke wijn is ineens een smaakexplosie. Hun Advocate Chardonnay is ook een feest, en te drinken bij sommige etablissementen in Nederland. Dit terzijde. Dit allemaal terzijde. //Lees verder//
Ik ben hier om te schrijven. Tja. Ik heb Marcello Tamara (mijn computer) openstaan. Leuk, mooie computer, een elegante macho, met een gouden gloed als je goed kijkt. Toch maar weer dichtdoen. Even zwemmen, zwemmen is ook een kunst.
| Ik zal maar niet te chagrijnig op mezelf worden dat ik me zo laat verleiden door de paradijselijke omstandigheden. Ik doe het tenslotte niet alleen, ik werk hier samen aan met mijn vriendin H. die in het 'Main House' woont. We praten wel veel over het plan, over de monoloog die er tot nu toe ligt (die ik thuis met de regen tegen de ruiten heb geschreven). | "Ik zal maar niet te chagrijnig op mezelf worden |
 | We praten tussen het zwemmen in de zee door, bij de koffie met een pain au raisin, bij een verse oester, in de auto op weg naar de bergen. We zoeken en twijfelen en bekijken het plan van alle kanten, bedenken er nog twee monologen bij. |
Het is een goed plan, het groeit tot een volwaardig voorstellingsplan, en op de eerste en laatste dag van ons samenzijn wordt ons duidelijk dat deze (werk)vakantie (het woord moet tussen haakjes om representatief te blijven) buitengewoon vruchtbaar is. Omdat we elkaar maar twee keer per jaar zien, hebben we tijd nodig. Tijd om elkaar te vinden, om onze geesten op elkaar af te stemmen, om met het plan dat in mij leeft en het plan dat in haar leeft een wereld tussen ons in tastbaar te maken.
"Thuis, waar de herfst | Thuis, waar de herfst al snel zal invallen, zal ik deze wereld opschrijven. Ik mis de vijgenboom, het buitenleven, de krekels zo hard dat je je nooit alleen voelt, maar voor het schrijven is de afwezigheid van deze dingen voor mij heel erg handig. |
Hoop ik.
Ik ga nu beginnen. //
Ik ga nu beginnen. //
Vera Ketelaars is schrijver en actrice. Ze heeft een eigen theatergezelschap, Gehring en Ketelaars, schrijft toneelstukken (eerstvolgende Rad van Fortuin, Bellevue Lunchtheater, première 6 december) en is bezig met de ontwikkeling van een dramaserie. Als actrice is ze op dit moment te zien in de film Een dag in 't jaar.
 Ga naar 'Rad van Fortuin' |  Bekijk de trailer van 'Een dag in 't jaar' |
